Positief omgaan met de rugzakken

De rugzak die iedereen heeft is een onderdeel van het leven. We kunnen hier negatief over praten maar het heeft ook meerwaarde. Als we de rugzak van kinderen negatief blijven zien dan komt de rugzak nooit leeg. We kunnen kinderen dan helpen deze rugzak te legen maar er blijft altijd een zwaarte in hangen. Het voelt dan niet leeg en een kind kan daardoor stagneren in zijn ontwikkeling.

Spiritueel gezien heeft deze rugzak een reden. Deze rugzak zorgt ervoor dat je ontdekt wat jij hier op de aarde komt doen en wie je bent als je klaar bent om dit te zien. Het helpt als ouders en professionals hier bewuster mee te leren omgaan want de rugzak begint zich te vullen voor de zwangerschap. Je kunt hier anders mee omgaan als een kind met lichaam, geest en ziel in balans opgroeit. Ik geloof niet dat deze wereld kan zonder spiritualiteit en bewustwording. Dus laten we hier eens op een andere manier naar kijken.

Tijdens de opleidingen van Kernkind die in het verleden zijn gegeven, bleek dat er volle rugzakken waren en minder volle. Stel je eens een groep met mensen voor die allemaal hun rugzak openen en aan de groep laten zien. Er is schaamte, onzekerheid, boosheid en verdriet. Allemaal om deze rugzak. Spiritueel zou je kunnen zeggen dat dit het leven is, iedereen heeft er één. Deze rugzak is wat we hier komen onderzoeken. Wat heb jij in jouw rugzak meegekregen? En dan is het net als het openen van een lunchbox. Maar net als bij een lunchbox moet het wel voeding geven en niet de mens aftakelen of te veel zijn. Hulpverlening zou dat aan kinderen en volwassenen mee moeten geven. Daar is bewustwording voor nodig en niet alleen voeding.

Tijdens de opleiding leerde mensen anders om te gaan met hun rugzak. Dan werd deze luchtiger en woog niet meer zo zwaar. Ze durfde de inhoud meer aan hun omgeving te laten zien zonder zich hier voor te schamen. En het mooiste van alles, alles wat er in de rugzak zat draagt bij aan wie ze zijn en hun talent. Elke keer als je hier iets uithaalt en dit op een bepaalde manier leert bekijken, dan ontstaat er bewustwording en dat is voeding voor de ziel. Als we dan nogmaals de lunchbox als voorbeeld nemen, wat er in de lunchbox zit zegt iets over de ouders en niet over het kind. De reden waarom de ouders deze lunchbox op deze wijze vullen (die diepere boodschap) is wel verbonden met het kind en de manier waarop het kind hier mee omgaat zegt iets over het kind zelf. Dit heeft een meerwaarde als we dit positief benaderen.

We leren onvoldoende met deze rugzak om te gaan. We schamen ons er voor en drukken het weg. Er zit te zware lading op. Ik heb in de loop van de jaren dat ik les heb gegeven heel wat rugzakken gezien en mijn grootste boodschap was hier liefde voor te voelen. Dit is jouw leven, je bent in staat dit te transformeren naar iets moois. Je kunt wel wensen dat je een ander leven hebt maar dit is het leven wat je hebt gekregen. Je kunt de rugzak leren uitpakken en zo het mooie er in leren ervaren. Het is als een tovertas, wat je in het leven ook denkt nodig te hebben, de oplossing zit in je rugzak.

Maar niet iedere rugzak is hetzelfde en bij sommige komen er hele nare en zware dingen uit. Ik heb dingen gezien en gehoord die je niemand op deze aardbol zou toewensen en waarvan ik ook niet wist dat dit op aarde gebeurde. Maar deze rugzakken werden gedragen door de mooiste, liefste en krachtigste mensen die ik ken. Je zou bijna kunnen zeggen dat er engeltjes in deze mensen aanwezig waren. Deze waren zelfs in staat de daders te vergeven. Ik sta niet meer te kijken van de inhoud van een rugzak. Ik geloof in de mens die de rugzak draagt en dat dit mens gestuurd wordt door de ziel. De mens en hun rugzak staat los van elkaar en daar hoort een positieve focus op gericht te zijn. Niet op het slachtoffer maar op de ziel.

Wat doe je met alle verdriet?
Tijdens de opleiding was er veel verdriet bij de deelnemers als ze voor het eerst hun rugzak mogen openen. Voor sommige was het verdriet zo groot dat ze heel veel aanmoediging nodig hadden. Maar iedere deelnemer is de uitdaging aangegaan. Ze mogen zelf uitkiezen met welk verdriet ze beginnen. Dat doet de ziel onbewust, alleen we zorgde ervoor dat deze keuze bewust werd gemaakt. Het moeilijkste wordt meestal voor het laatst bewaard. Het verdriet leren omzetten in kracht of jouw kwetsbare kant omzetten in kracht, is te leren. Maar ik zeg er wel bij, dat dit niet zonder professionele hulp kan. De moeilijkste stukken zeker niet.

Het leren omgaan met het verdriet en zien wat je er mee kunt zorgt voor een nieuwe kijk op de rugzak. Hier op de aarde leren we over talenten die we van buitenaf tot ons nemen. We volgen de regels van school en dan hebben we een diploma. We zijn dan gespecialiseerd. Voor de ziel werkt dat niet. Deze leert door levenservaring. Deze geeft ook wijsheid. Wijsheid die voor de ziel heel belangrijk is en boven in de hemel, waar we allemaal uiteindelijk naar toe gaan, wordt deze wijsheid zeer gewaardeerd.

Je kunt anderen zielen er mee onderwijzen en helpen bij hun trauma’s, want deze zijn niet weg als we dood zijn. Alleen op de aarde wordt dit soms ondergewaardeerd en weggedrukt of weggestopt. Alsof we ons hier voor moeten schamen. Zo zou je ook anders kunnen kijken naar traumaverwerking. Veel mensen met grote trauma’s hebben heel veel tijd nodig voordat ze in hun kracht kunnen komen en een groot gedeelte van deze mensen komen op het punt dat het leefbaar is. Verder gaat de zorg niet. Daarna kan het allemaal nog een stukje dieper als de persoon in kwestie dat wenst door op een positieve manier met de rugzak om te gaan. Dat gaat via de ziel. Dat zal ons helpen anders met trauma om te gaan. Als medium en healer werk ik met deze trauma’s en er zitten hele diepe spirituele boodschappen in verborgen die heel veel kunnen toevoegen bij het verwerken. Zelfs met healing kom je bij de mooiste stukken in jezelf.

Kwetsbare kant
Deze rugzak maakt de mens kwetsbaar. Het helpt ons ervaren dat we kwetsbaar zijn op de aarde. En hoe ga je daar mee om? Iedere ervaring is anders. Deze kwetsbaarheid kunnen we alleen maar met zachtheid benaderen. Anders gaat de deur op slot bij de persoon in kwestie. De één sluit zich af en onderdrukt emoties, de ander wordt hard en defensief en weer een ander wordt agressief of depressief. Heel veel problemen kunnen hierdoor ontstaan.

Alleen met zachtheid gaat deze deur weer open. En bij de één gaat deze na 10 minuten gesprek al helemaal open en bij de ander duurt dit jaren. Maar wie is er niet opgegroeid met de woorden dat het leven hard is en dat we hard moeten zijn om te overleven? Sommige nemen deze woorden wel heel erg serieus. En als je dan ook nog een rugzak hebt met heel veel onprettige levenservaring dan is het moeilijk om anders te geloven.

Kwetsbaarheid hoort bij het leven en zachtheid is de oplossing. Deze zachtheid mag iedereen leren toelaten. En dat kan eigenlijk niet anders dan met een open hart. Deze zouden we natuurlijk op de wereld willen hebben maar dat is niet overal aanwezig. Het is belangrijk dat de persoon in kwestie leert omgaan met dualiteit in dit leven. We zijn liefde maar er is ook kwaad.

Voorbij de slachtoffer
Zodra de dualiteit in een persoon geïntegreerd is, kan iemand leren voor positiviteit te kiezen. Al het negatieve gaat niet weg maar is op de achtergrond aanwezig. Stapje voor stapje kun je deze leren begrijpen en oplossen. Maar de focus ligt op het positieve. Een slachtofferrol speelt hier een grote rol in. We zijn allemaal op onze eigen manier slachtoffer. Dat maakt ons kwetsbaar in het leven. Maar we zijn hier weerbaar tegen. Weerbaarheid bestaat uit verschillende fases.

Deze fases helpen iemand stap voor stap om te gaan met de slachtoffer in jezelf en deze weerbaarheid op een natuurlijke manier van binnenuit te laten ontstaan. Dit gaat meestal via persoonlijke ontwikkeling en bewustwording. Het kan wel worden geleerd via spel of dergelijke. Dan mist het net weer de diepgang. In mijn praktijk was een keer een kind wat aangaf dat hij zichzelf niet meer voelde. Toen we gingen onderzoeken wanneer dit was ontstaan gaf hij zelf aan dat het kwam door de weerbaarheid training.

Hij had het gevoel dat hij een stuk van zichzelf was verloren. Wij kijken vaak naar mensen als slachtoffers en stoppen deze vaak in hokjes. Vanuit dit beeld gaan we kinderen of volwassenen leren weerbaar te worden. Slachtoffer zijn is een onderdeel van het leven. Er zijn veel vormen van slachtofferschap. Iedereen voelt zich tot een bepaalde hoogte wel eens slachtoffer. Men klinkt dan wat boos en negatief. Vaak over de ander, over een situatie of het leven.

In heel veel gevallen voelen we ons slachtoffer maar zijn we niet echt slachtoffer. Er zijn ook mensen die echt slachtoffer zijn geweest. Dat is een groot verschil. Maar dat voelt voor de persoon in kwestie niet zo. Iedereen vindt vanuit zijn opinie zijn problemen het grootst. Het gaat hier over grenzen en het leren omgaan met negatieve dingen in het leven. De nadruk ligt vaak bij de mens op wat we niet kunnen veranderen. Maar er is heel veel wat we wel kunnen veranderen. Ieder mens mag leren omgaan met grenzen en negativiteit. Zodat we slachtofferschap kunnen omzetten in liefde en kracht.