Been zoektocht
naar gezond
onderwijs
Wat
is gezond
onderwijs voor
mijn kind?
Natuurlijk
willen we het
beste onderwijs
voor ons kind.
Wat is dat
eigenlijk? Daar
hebben
professionals
verschillende
meningen over.
Daarbij is ook
ieder gezin
anders en we
maken ook keuzes
vanuit wie we
zijn. Ik heb mij
jaren verdiept
in al deze
meningen en ik
kon maar tot één
conclusie komen:
“Perfect
onderwijs
bestaat nog
niet.” Dus kan
ik alleen maar
kijken naar wat
goed is voor
mijn kind door
haar te
observeren en te
verdiepen in
welke visie bij
haar past door
met haar in
verbinding te
blijven en te
blijven praten
zodat ik weet
hoe ze het
ervaart.
Als ouders
moesten wij ook
een keuze maken
voor ons kind.
Gelukkig had ik
mij al jaren
verdiept in het
onderwijs en
wist ook de
goede en minder
goede kanten van
het huidige
onderwijs. Ik
had mij ook
verdiept in alle
verschillende
visies en
mogelijkheden.
Wat ik in ieder
geval belangrijk
vond, is dat
mijn kind gezond
blijft en
gelukkig.
Daarmee bedoel
ik niet zo zeer
lichamelijke
gezondheid maar
geestelijke
gezondheid omdat
deze twee
verbonden zijn.
Zo kan ik zien
of mijn kind
gezond onderwijs
heeft. Ik heb
geen illusies
meer dat de
perfecte school
bestaat. Van
tevoren zien wat
de problemen
zijn waar mijn
dochter tegen
aan gaat lopen,
weet ik ook
niet. Noch kan
ik weten hoe de
school er mee
omgaat en of we
hier samen uit
gaan komen. Dus
kan ik alleen
concluderen dat
het een reis is
waarbij het kind
mij de weg
wijst. Een stap
tegelijk.
Wat is dan
gezond onderwijs
voor mijn kind?
Wat is
geestelijk
gezond? Want ik
wist dat de
scholen steeds
meer rechtlijnig
worden in wat ze
kinderen
meegeven. Een “one
size fitts all”
systeem. Je
wordt beoordeeld
op hoe je met
het systeem
meekomt. Aan dit
systeem zitten
allemaal hokjes,
goed lerend,
slecht lerend,
te druk of te
afwezig. Hokjes
kunnen iets
toevoegen maar
ook afremmen en
de kracht van
het kind
afnemen. Wie het
kind is, wordt
niet bepaald
door een hokje
maar door de
unieke zelf van
het kind. Het
gaat er dus meer
om hoe het kind
leert. Hier
gehoor aan geven
en het kind
hierin
aanmoedigen
maakt het kind
gelukkig en
geeft kracht
omdat dit het
kind van binnen
uit verbinding
blijft voelen
met zichzelf en
met onderwijs.
Uniek zijn is
niet mogelijk in
een ‘one size
fitts all” model
met hokjes. Dat
ze dit wel
allemaal beweren
verkoopt
natuurlijk heel
goed. Dus daar
trapte ik niet
in. Maar wat dan
wel?
In de ideale
wereld zouden we
natuurlijk
willen dat we
alle oordelen en
cijfers weg
kunnen laten en
kinderen gewoon
het onderwijs
geven wat ze
nodig hebben,
aanvullend op
uniek wensen en
unieke behoefte.
Zou het niet
geweldig zijn
dat kinderen
elkaars
verschillen
onderling leren
waarderen en
accepteren van
elkaar en wij
als volwassene
geen behoefte
meer hebben
kinderen te
beoordelen op
goed, matig of
slecht lerend?
Maar zo is het
nog niet op de
scholen die door
de overheid
gesubsidieerd
worden daar heb
je toch aan
regels te
voldoen.
Wat heeft mijn
kind nodig? Om
dat te
onderzoeken is
het belangrijk
dat we het
individuele kind
leren kennen.
Hoe reageert
mijn kind op
school? Hoe
reageert mijn
kind op de
schoolvakken die
worden
aangeboden? Hoe
gaat ze naar
school? Hoe komt
ze thuis? Hoe
reageert ze op
de juf of op
andere kinderen?
Voelt ze zich
gezien in de
klas? Hoe gaat
ze om met
stress? Wat kan
ik haar bieden
om goed om te
gaan met de
situatie zoals
deze is? Kan ik
dit zelf of
heeft ze daarbij
hulp nodig?
Kinderen ervaren
emoties op
school en
kinderen leren
omgaan met deze
emoties zal
kinderen helpen
te leren omgaan
met het leven.
Elke uitdaging
die het kind
krijgt is een
kans voor ouders
of leerkrachten
kinderen een
wijze levensles
mee te geven.
Iets waar ze
later iets aan
hebben en wat
hun voorbereid
op de wereld.
Het onderwijs
wat wij kinderen
op dit moment
meegeven is nog
steeds gericht
op het volgen
van een systeem
en weinig ruimte
om zelf dingen
in te vullen en
zelf na te
denken. Je wordt
uiteindelijk
beoordeeld op
hoe goed je kan
luisteren en mee
kunt gaan met de
rest. Dan mag je
hopen dat jij
een kindje hebt
wat makkelijk
luistert en geen
moeite heeft om
te volgen. Heb
jij een heel
krachtig
authentiek kind
wat zijn of haar
eigen plan trekt
en zijn eigen
pad wil
bewandelen dat
heb jij een
uitdaging. Daar
is vaak ook geen
ruimte voor in
het onderwijs
terwijl dit een
hele goed
eigenschap is.
Maar lastig in
een ‘one size
fitts all’
systeem.
Het onderwijs
wat wij op dit
moment kinderen
meegeven, is
naar mijn mening
een toevoeging
aan het talent
van het kind,
het is niet het
talent zelf. Het
kan ook een
opstapje zijn
naar het talent
van het kind.
Het bepaald niet
altijd hoe goed
een kind zijn
talent later zal
uitvoeren. Het
traint de
hersenontwikkeling
van het kind wat
heel goed is
maar talent
wordt ook
bepaald met het
hart. Het kan
een valkuil zijn
dat we kinderen
alleen meegeven
hun hersenen te
ontwikkelen en
misschien op te
leiden tot
advocaat of
dokter maar het
is ook
belangrijk dat
kinderen hun
hart leren
volgen. Dit kan
alleen maar als
kinderen ruimte
krijgen kind te
zijn, authentiek
te zijn en
zichzelf kunnen
ontwikkelen op
eigen tempo en
eigen wijze.
De valkuil als
we het hart niet
betrekken bij
onderwijs is dat
kinderen in
hokjes worden
geplaatst van
goedlerend of
slechtlerend.
Zoals ik eerder
al vertelde kan
een hokje iets
toevoegen maar
ook iets
stagneren in het
kind. Het nadeel
van het systeem
zoals deze nu
is, is dat we
allemaal maar
klakkeloos het
systeem blijven
volgen zonder na
te denken over
iets anders.
Want dat is ook
wat we onze
kinderen
meegeven. Wie
anders denkt,
anders doet,
eigenwijs is of
authentiek is
wordt vaak
afgeremd om in
het systeem te
blijven passen.
We blijven ons
maar richten op
de hersens
terwijl het hart
ook betrokken
hoort te zijn
bij het
onderwijs.
Op dit moment
wordt er gekeken
naar de
schoolresultaten
en daar vanuit
wordt er een
schoolkeuze
gemaakt. Vanuit
deze schoolkeuze
wordt het talent
bepaald terwijl
bij sommige
kinderen dit
talent op jonge
leeftijd al lang
zichtbaar was.
Het is eigenlijk
een hokjes
systeem. Ik vind
hokjes helemaal
niet erg, het
helpt ons dingen
te begrijpen
maar als een
hokje niet past
bij een kind dan
wil je als ouder
wel dat de
school een
alternatief
aanbied in
plaats van dat
je gezien wordt
als ‘lastige
ouder’ of
‘slechte
opvoeder’. Iets
wat vaak niet
mogelijk is.
Door alle
onderwijs die
het daarna heeft
gekregen heeft
het kind soms
helemaal geen
contact meer met
zijn talent.
Hoeveel
volwassenen
herkennen zich
niet in dit
probleem? Veel
volwassenen
moeten soms
letterlijk
ontscholen om te
vinden wat hun
hart werkelijk
blij maakt. (wil
je hier meer
over weten kijk
dan eens naar de
filmpjes van Sir
Ken Robinson op
youtube) De
gedachte dat we
nu eenmaal
‘moeten werken’
past niet meer
bij deze tijd.
We mogen weer
voelen wat we
leuk vinden.
Natuurlijk
willen we werken
tot onze 65ste
maar dan wel
graag iets wat
ons hart blij
maakt zodat we
er energie van
krijgen in
plaats van dat
het ons energie
doet.
Daarom geloof ik
dat onderwijs
iets toe mag
voegen aan het
talent en dat we
mogen waken dat
dit talent niet
op de
achtergrond
verdwijnt omdat
een kind
bijvoorbeeld
gaat twijfelen
aan zichzelf
door het huidige
systeem en de
hokjes die daar
bij komen
kijken. Het moet
ook niet zo goed
worden in
aanpassen en
volgen zodat het
zijn of haar
hart leert
wegduwen. Een
natuurlijke
behoefte of
drang zijn of
haar eigenheid
te ontdekken.
Soms komt dat er
thuis uit en
krijgen ouders
thuis de volle
laag. Als het
daar ook moet
leren luisteren
zal dit gevoel
er toch ooit
eens uitkomen.
Laten we hopen
dat dit vredig
verloopt. Ik heb
in mijn praktijk
altijd kinderen
met veel
boosheid in hun
basis. Hun
opstandige
gedrag of
boosheid vormt
vaak voor hun
omgeving een
uitdaging. Hoe
leer ik mijn
kind omgaan met
het huidige
onderwijssysteem?
Ik leer mijn
kind twee kanten
van het verhaal
kennen. Het is
goed om mee te
doen met
onderwijs. Ze
mag op haar
eigen manier
leren en daarin
haar angsten en
grenzen
onderzoeken, wij
helpen haar
daarbij. Maar
het is vooral
belangrijk voor
haar dat ze haar
eigen weg leert
kennen en dat ze
blijft voelen
dat ze in haar
eigenheid
gesteund wordt.
Ze heeft haar
eigen weg te
gaan en niet die
van de ander.
Geloven in
jezelf of
luisteren naar
mensen die niet
in jou geloven.
Natuurlijk zal
het helpen als
leerkrachten dit
niet begrijpen
en gelukkig heb
ik ze op mijn
pad. Of in ieder
geval is het tot
nu toe goed
bespreekbaar
geweest. Mijn
dochter mag alle
emoties ervaren
die ze ervaart
op school. Ook
boosheid en
woede is daar
een onderdeel
van.
Gezond onderwijs
gaat naar mijn
mening over
onderwijs in
balans met wie
het kind is.
Onderwijs dat
het kind in
balans helpt
groot worden en
in balans
zichzelf leert
ontwikkelen. Bij
het ene kind is
dit tempo anders
dan bij het
andere kind. Je
weet pas als het
kind gelukkig is
als het zijn of
haar kracht kan
blijven voelen.
Het kind bepaald
dus of het
onderwijs gezond
is voor het
kind. Hoe
reageert het
kind op de
school? En op de
leerkrachten of
op de klas? Hoe
gaat het om met
alle uitdagingen
op school? Er is
veel wat je als
ouder kunt doen.
Natuurlijk heeft
de school hier
ook een aandeel
in maar er is
echt heel veel
wat je zelf kunt
doen. Wacht niet
tot het zover
gekomen is dat
er bij jouw kind
een grens
bereikt is en
het onder stress
bezwijkt. Wacht
ook niet tot de
school
maatregelen
neemt.
Vaak zijn er al
meerdere
signalen die
aangeven dat er
iets niet klopt.
Onderdruk de
emoties van het
kind nooit. Het
hoeft niet
altijd zin te
hebben om naar
school te gaan.
Het mag boos
worden of
verdrietig. Het
hoeft niet mee
te gaan omdat
dit verwacht
wordt onder het
motto dat het
later ook gewoon
naar zijn werk
moet, ondanks
dat het geen zin
heeft. School
roept spanning
en emoties op.
Dat mag er zijn
en help
eventueel jouw
kindje met deze
emoties om te
gaan. Het is
fijn om te horen
dat jouw kind
niet alles leuk
vindt, niet
iedereen leuk
vindt, niet al
het gedrag van
het juf leuk
vindt of een
keer geen zin
heeft. Praat
daar samen over.
Leer je kind
kennen en geef
ruimte aan alles
wat het ervaart
op school. Praat
er met de school
over, met andere
ouders of met
andere kinderen
samen. Ook dit
is onderwijs!
Lukt het niet?
Ander onderwijs
is altijd een
optie.
Dit artikel is
geschreven voor
het holistische
familiehuis/online
mamacafe
|
|