| HomeKernkindOver mij Diensten Visie Doe mee! Youtube AgendaBlogsContact |
Waarom dromerigheid bij kinderen geen dromerigheid is Je kent het vast wel, jouw kind is aan het dagdromen. Als het moet opletten vind je dat misschien onhandig en in de klas is het misschien zelfs ongewenst gedrag. Veel ouders storen zich hieraan. Maar wat is dromerigheid eigenlijk? Is het werkelijk verkeerd? Dromerigheid is niets anders dan het bewust gebruiken van hun hersenen. Het is verbinding maken. Ze gebruiken andere delen van hun hersenen dan wij van kinderen verwachten. Juist op momenten dat dit niet van hun wordt verwacht geven zij aan dat dit de enige manier voor hun is om contact te maken met delen van hun hersenen die voor hun belangrijk zijn. Doordat er op dat moment niet veel ondersteuning is voor het kind, die op dat moment andere delen gebruikt dan wenselijk is, zal het kind verder afdwalen of dit af leren. Het gaat onder presteren of gaat op slot. Het gaat hier om een gave de hersenen bewust op een andere manier te gebruiken. Deze bewuste manier is een manier waarbij we gedachtekracht gebruiken om iets te creëren. Ze hebben behoefte iets te creëren wat er op dat moment niet is. Veel kinderen kunnen niet mee doen met wat er van hun verwacht wordt, hun hoofd is met iets anders bezig. In het hoofd gebeurt namelijk heel veel. Kinderen zijn niet zomaar ‘in hun hoofd’, hun hoofd is verbonden met andere niveaus waarvan wij het bestaan nog niet weten. Ze gebruiken dit deel bewust. Deze niveaus zijn lagen. Langen van bewustzijn waar het kind op af kan stemmen. Omdat wij als volwassenen daar niets van af weten denken wij dat het dromerigheid is. Soms ontwikkelt het kind door zijn of haar dagdromen delen van de hersenen die ontwikkeld moeten worden. Je ziet dit ook terug in spel. Maar als een kind niet kan spelen zal het dagdromen. Het brengt hun naar een wereld die in de ogen van de meeste volwassenen ‘onwerkelijk’ is. Maar niets is minder waar. Deze onwerkelijke wereld zal voor het kind altijd werkelijk zijn. En zo is het ook. Wat wij kinderen meegeven is eigenlijk hetgeen wat onwerkelijk is. Het kind kan dit deel van zichzelf leren onderdrukken. En dan is het geen werkelijkheid meer. Het sluit zich af van dit deel en leert meedoen. Het kan ook zijn dat vanuit deze lage van bewustzijn informatie komt of dat kinderen dingen gaan waarnemen die ze niet goed begrijpen en waar ze bang voor worden. Het kan zijn dat jouw dagdromertje zichzelf zo sterk ontwikkeld dat het in staat is andere dingen te gaan waarnemen en weten. Veel kinderen ‘weten’. Het is echt heel grappig om te zien hoe volwassenen denken dat kinderen de lessen niet begrijpen terwijl ze de antwoorden al lang weten. Als je het moet uitleggen of navertellen weten ze niet hoe ze aan het antwoord zijn gekomen. Ik kan mij herinneren dat ik in de klas altijd goede cijfers haalde en naar mijn mening weinig moeite deed. Ik had zelf het gevoel als kind dat alle antwoorden in de leerkracht zaten en dat ik deze bij de leerkracht kon ‘lezen’. Door simpelweg op de leerkracht af te stemmen. IK voelde waar deze met zijn verhaal heen wou gaan dus dan moest het wel belangrijk zijn. Boeken deden mij toen niets. Het lezen van een verhaal had een bepaalde energie wat mij niet leek te pakken. Informatie uit mijn omgeving halen omdat ik mij had afgestemd op een bloemetje of op de schapen die om de school heen liepen was veel interessanter. Volwassenen weten hier nog te weinig over. Bovendien is het niet wetenschappelijk bewezen dus bestaat het niet, het is dan ook geen reden dit te onderzoeken. Maar deze droom is altijd het begin van onderzoek. Zodra je het kunt dromen dan kun je er woorden aan geven en kan het onderzocht worden. Alles begint in het leven bij een droom! Ook toen wij werden gemaakt begon dit bij een droom. Ik zou mij over deze dagdromertjes geen zorgen maken. Als zij in staat zijn delen van hun hersenen bewust te gebruiken kunnen zijn leren wat ze willen leren. Misschien niet volgens het boekje maar uiteindelijk wel op eigen wijze. Ze lijken dan misschien in het onderwijs niet mee te komen maar ze ontwikkelen andere delen van hun hersenen. Ze ontwikkelen talenten zoals creativiteit en vernieuwing. Ze zijn in staat anders te denken en te creëren voor zichzelf. Ze zijn in verbinding met de bron. Alhoewel ik geloof dat kinderen dit op hun eigen manier verder kunnen ontwikkelen kan het geen kwaad kinderen te helpen bewust te maken dat ze andere delen van hun hersenen gebruiken dan wat er van hun verwacht wordt. En hoe leuk is het om te weten wat je er allemaal mee kan? Er zijn zoveel dingen die we hun kunnen meegeven. We kunnen kinderen leren de informatie op een andere manier te ontvangen dan hun tot nu toe wordt geleerd. Ze kunnen leren over hoe ze om kunnen gaan met ander langen van bewustzijn. Het was Rudolf Steiner, de grondzetter van de Antroposofie en o.a. de vrije school die zelf ook wist uit te leggen wat deze lagen waren. In sommige lagen zul je andere wezens tegen komen. In andere lagen zul je delen van jezelf tegenkomen en weer in andere lagen zul je informatie over de wereld en universum tegen komen. Het is als een grote bibliotheek die ons alles kan vertellen over het leven en universum. Alle antwoorden zijn er al. Kinderen kunnen hier heel makkelijk bij maar begrijpen niet altijd wat ze waarnemen. Daarom is het wenselijk dat dit onder begeleiding wordt gedaan. Maar ik sluit niet uit dat veel kinderen in staat zijn dit zelf te ontwikkelen. Ik geloof dat veel kinderen dit al doen. Als we kinderen iets willen leren dan is het belangrijk de hersenen volledig te begrijpen en ook te bewust te gaan gebruiken. We mogen ons bewustzijn met onze hersenen verbinden. Zolang we blijven volgen wat er is geschreven en zoals we ‘aan’ kinderen blijven leren zullen we niet de volledigheid van de hersenen begrijpen. Zeker niet als je je blijft vasthouden aan 1 manier om de hersenen te ontwikkelen. Er zijn oneindig veel manieren. Maar hoe een kind ook laat zien dat het bewust andere delen van zijn hersenen kan gebruiken zonder bewustzijn van de volwassenen zal het altijd dromerig zijn, onvoldoende kennis hebben en niet goed kunnen leren. Dat is jammer wat een hele grote groep kinderen heeft het vermogen in huis zichzelf op verschillende manieren te ontwikkelingen tot de persoon die zij wensen te zijn. En het voldoet waarschijnlijk nog meer aan je verwachting dan jij denkt. Daarom geloof ik in het kind en niet in de kwaliteit van een school. Elke school heeft de juiste intenties maar heeft de school ook bewustzijn? Scholen hoeven niet perfect te zijn maar afgestemd te zijn op het kind. Een balans tussen leren van het kind en leren aan het kind. Wat we aan het kind leren zegt niets over het talent van het kind, het zegt iets over hoe we nu op aarde denken en doen. Het zegt iets over de maatschappij waar ze mee verbonden zijn en over mensen die wij belangrijk vinden om op te volgen. Het zegt niets over het kind en het talent van het kind. Zodra we deze kunnen scheiden zullen we ander onderwijs creëren. Kinderen leren dan alles over hun talent maar leren ook hoe het op dit moment op de aarde en in de maatschappij gaat. Een stukje geschiedenis en de toekomst zijn zij zelf. |
