Balans tussen
de ziel en
het kind
Als
we het woord
ziel uitspreken
vindt het
grootste
gedeelte van de
mens het al snel
te zweverig. Ze
haken af of
nemen het
verhaal niet
serieus. Ik ben
blij dat er heel
veel ouders en
professionals
zijn die hier
iets meer over
willen weten.
Het is heel
belangrijk voor
kinderen dat ze
in balans
opgroeien. Het
balans tussen ziel
en kind.
We zijn
dagelijks bezig
met het lichaam
te voeden. We
letten op
voeding,
beweging,
opvoeding en
onderwijs. Maar
wat is nu
eigenlijk
voeding voor de
ziel?
De ziel is dat
deel van het
kind dat de
autonomie van
het kind
aanstuurt en wat
verbonden is.
Het is verbonden
met het uniek
levenspad van
het kind en de
manier waarop
het kind hier
mee omgaat. De
ziel ervaart het
leven heel
anders dan het
lichaam. Het
lichaam wordt
opgevoed door de
omgeving en
leert denken en
handelen zoals
dat wordt
geleerd. De ziel
is van nature
wijs en leert
uit ervaring.
Ervaring brengt
groei en groei
zorgt voor
bewustwording.
Bij kinderen is
dat in het begin
het spel en dat
ontwikkelt zich
later tot de
manier waarop ze
met het leven
omgaan. Hun
veerkracht in
het leven, hun
flexibiliteit,
hun vermogen het
leven als een
spel te ervaren,
hun vermogen in
te leven in
verschillende
situaties en in
te leven in
de ander. Alles
wat je in hun
spel terug ziet
zijn handvatten
voor later.
Bewustwording
betekent dat je
in staat bent
dingen anders te
doen. Als je
altijd doet wat
je gedaan hebt,
zul je altijd
krijgen wat je
gekregen hebt.
Je hebt
bewustwording
nodig dit
patroon te
doorbreken. De
ziel wil graag
leren en zal
lessen voor
zichzelf
uitkiezen om te
leren wat het
hier komt leren.
Dit is vaak
moeilijk te
begrijpen voor
de omgeving. De
omgeving wil het
altijd
verklaren,
helpen of
onderdrukken.
Als een kind
afwijkt van een
gemiddeld
patroon dan
wordt er
onderzocht wat
er aan de hand
is.
De ziel zoekt
uitdaging en wil
groeien als het
ergens in
vastloopt. Bij
kleine kinderen
is het vaak zo,
dat zij lessen
uitkiezen de
verbonden zijn
met hun
omgeving. Niet
alleen het kind
leert ervan, de
omgeving leert
mee. De lessen
die ze uitkiezen
geven hun
levenservaring.
En dat is wat de
ziel nodig
heeft. Al het
andere is een
aanvulling.
Zodra kinderen
lessen ervaren
dan zal hun hele
omgeving hier op
reageren. Dit
maakt het best
moeilijk. Voor
het kind is het
belangrijk
zichzelf te
leren ontdekken.
Wie ben ik in
deze situatie?
Hoe gaan anderen
met mij om? Wat
gebeurt er als
ik er op mijn
manier mee omga?
Wat gebeurt er
dan met mijn
omgeving? En dit
is geen
makkelijke weg.
Het is soms heel
moeilijk hun
eigen manier te
vinden als kind
omdat het vaak
een groepsproces
is. Dan reageren
anderen ook op
het kind. Deze
willen misschien
helpen waardoor
het kind niet of
onvoldoende bij
zijn eigenheid
komt. Wat je
ziet is dat
kinderen vaak
een rugzak
ontwikkelen en
deze op latere
leeftijd pas
kunnen opruimen.
Omdat iedereen
hier op zijn
eigen manier mee
omgaat. Het
vraagt veel
bewustwording
bij volwassenen
om hier op de
bewuste manier
mee om te gaan
en deze rugzak
zo veel mogelijk
leeg te houden.
Het is
belangrijk om te
weten dat er
geen juiste
manier is om dit
te doen en ook
ouders de
uitdagingen van
hun kinderen op
hun pad hebben
uitgenodigd om
te leren. Je
bent aan het
leren door het
te doen. Precies
zoals dit voor
de ziel van de
ouders bedoeld
is. Dit bij de
geboorte
allemaal in een
boekje lezen,
werkt niet voor
de ziel. De ziel
wil ervaring
opdoen en voelen
door
levenservaring
op te doen. De
ziel wil dus
leren en kiest
zelf ervaringen
uit. Dit is
voeding voor de
ziel.
Hoe kunnen we de
ziel helpen?
De ziel heeft
levenswijsheid
nodig maar het
heeft van de
mensen in de
omgeving van het
kind, begrip
nodig. Het is
belangrijk
jezelf als
lerend te zien. Daarin
is de rol van de
opa anders dan
de rol van de
moeder. Iedereen
heeft hier zijn
eigen taak in.
Het kan zijn dat
de moeder van
het kind
helemaal niet de
juiste woorden
heeft om te
helpen, terwijl
de oma heel goed
ondersteuning
kan geven.
Sommige kinderen
worden in hele
onprettige
omstandigheden
geboren en vaak
zie je dat er
iemand in hun
omgeving is, waar
ze de kracht uit
kunnen putten
die ze nodig
hebben. Een
enkeling moet in
dit leven
helemaal de
kracht uit
zichzelf zien te
putten maar deze
kinderen hebben
vaak energetisch
heel veel hulp,
zoals
bijvoorbeeld van
engelen of
andere
begeleiders. We
helpen de ziel
het beste door
het lichaam van
het kind te
helpen. Het kind
te leren
onderzoeken wie
het is in deze
situatie en het
kind helpen te
leren begrijpen
wie het is, zodat
het niet
stagneert in
ontwikkeling.
We leren
kinderen met
emoties om te
gaan door ze te
leren
communiceren of
door hun te
leren begrijpen
wat het lichaam
allemaal voelt
en wat je er mee
kunt doen. De
ziel wil ruimte
of begrip voor
authenticiteit
en wil liever
niet in een
hokje gestopt
worden. Als een
kind druk wordt
omdat het
verkeerde
voeding krijgt,
dan is dat vaak
een signaal van
de ziel om aan
te geven dat bij
jouw kindje
ander voedsel
hoort. Tenslotte
is ieder kind
anders. Je kunt
het gedrag ook
op een andere
manier ervaren
en dit storend
vinden. Je
straft het kind
misschien veel
waardoor het
onzeker wordt.
Het voelt iets
en kan dit nog
niet aangeven.
Maar de reactie
van zijn of haar
omgeving is nog
moeilijker.
Vervolgens
krijgt het kind
misschien
medicatie om de
drukte te
onderdrukken.
Het probleem
lijkt aan de
oppervlakte weg.
Het past zich
goed aan aan
zijn omgeving
maar er kunnen
andere klachten
zijn die nu
onderdrukt
worden. Het is
goed hier bewust
van te worden.
Bij het helpen
van de ziel heb
ik de voorkeur
naar het lichaam
te kijken vanuit
lichaam, geest
en ziel. Ik ga
altijd uit van
het zuivere in
het kind. De
ziel is van
nature zuiver.
Omdat niet alle
kinderen een
overreactie
hebben, wil dat
niet zeggen dat
er niets aan de
hand is met ons
voedsel. Op
latere leeftijd
kunnen er altijd
nog klachten
ontstaan.
Sommige zielen
geven eerder
klachten aan
omdat het niet
de bedoeling is
op latere
leeftijd
klachten te
ontwikkelen. Het
past niet bij
het plan van de
ziel.
Balans met het
lichaam
Het is best heel
moeilijk op
aarde. Maar dat
is geldt voor
iedere ziel. Het
kinderlichaam is
daarom de beste
vriend van de
ziel. Het
kinderlichaam is
nog in
ontwikkeling.
Gelukkig maar.
Als het in één
keer alles zou
weten wat een
volwassenen
weet, dat zou
het niet
leefbaar zijn.
Kinderen gaan
door een soort
groei om
langzaam het
leven te leren
toelaten. In de
kinderjaren
wordt de basis
gelegd en daar
profiteert het
lichaam zijn of
haar hele leven
van. Alles wat
het kind in zijn
kinderjaren
meemaakt en hoe
het kind hier
mee leert omgaan
is belangrijk
voor de
toekomst. Ik
noem daarom de
kinderjaren onze
basis of
fundament. Deze
zal je hele
leven van belang
zijn bij de
keuzes die je
maakt, hoe je
hebt leren
omgaan met
talent, hoe je
hebt leren
omgaan met
emoties en hoe
je hebt leren
omgaan met
jezelf en
anderen. En
natuurlijk nog
meer.
De eerste 7
jaren voor het
kind zijn heel
belangrijk om
een balans
tussen ziel en
lichaam te
maken. De ziel
leert hechten
aan het lichaam.
Het leert
langzaam,
voornamelijk
door de liefde
van zijn
omgeving, hoe
het welkom en
thuis is in het
lichaam. Welkom
voelen doe je
met warmte en
liefde. Het kind
leert zijn
lichaam beleven
en komt thuis in
zijn lichaam.
Langzaam worden
daar nog twee
fases aan
toegevoegd.
Zodat het kind
langzaam steeds
meer volwassen
wordt en klaar
is voor de
wereld. Via het
lichaam leert
het wie het is.
De ziel heeft
het lichaam
nodig om aan de
wereld te laten
zien wat het
kan. Het lichaam
heeft de
verbinding met
de ziel nodig om
gezond te
blijven, zijn
leven te
begrijpen en
zijn doelen op
aarde te voelen.
Balans tussen
ziel en lichaam
Je zou kunnen
zeggen dat er
continu een
wisselwerking is
tussen de ziel
en het lichaam.
De ziel wil dat
het lichaam
volgt en geeft
aan wat het
nodig heeft. Het
lichaam komt in
opstand als dit
niet mogelijk is,
bijvoorbeeld
door stagnaties in
zijn omgeving.
Maar het kan
natuurlijk ook
anders omdat
bepaalde voeding
of tv voor jouw
kind niet goed
is. De ziel zal
alles vertellen
het lichaam
reageert. Dit
gedrag heeft al
vele namen
gehad.
Opvoedproblemen,
voedingsproblemen,
allergieën,
gedragsproblemen,
ongelukkig zijn,
labels en
gezondheidsproblemen.
Het is al heel
vaak onderzocht
en het lijkt
altijd alsof er
iets mis is of
kapot is wat we
moeten maken.
De ziel geeft
altijd bewust
signalen maar we
weten natuurlijk
nooit in het
leven wanneer de
ziel gaat
aangeven of iets
wel of niet
juist is voor
ons. Meestal
weten we dat
door
levenservaring.
Door bewuster
naar een signaal
te kijken, leren
we van deze
signalen. De
ziel geeft een
boodschap en
door te leren
kunnen we
voorkomen dat
het de volgende
keer nog een
keer gebeurt. Zo
ontmoeten wij
ons unieke zelf.
Wat werkt voor
de ander werkt
niet altijd voor
jou. Het is aan
ieder mens te
onderzoeken wie
je bent in dit
leven. Dit is
een eindeloos
proces en
eindigt niet als
we volwassen
zijn. Kind zijn
gaat over de
basis en
fundament. Zodra
het kind 21 is
gaat het naar
een volgende
fase. Daarin
zijn weer nieuwe
uitdagingen en
nieuwe
belevingen. We
zijn altijd in
ontwikkeling,
dat eindigt niet
als we volwassen
zijn!
|
|